Wódka bez wątpienia jest jednym z najczęściej spożywanych alkoholi – zwłaszcza na wschodzie Europy. Mnogość sprzedawanych w sklepach rodzajów tego trunku zapewnia nam możliwość wyboru spomiędzy setek przyozdobionych eleganckimi etykietami butelek. Niekoniecznie jednak jest to wybór łatwy. Producenci oferują całą masę różnego rodzaju typów wódki, z czego najpopularniejsze są odmiany powstałe ze zbóż lub ziemniaków. Czym dokładnie różnią się te trunki? Jaka jest ich historia i czy warto postawić na jeden, kosztem drugiego? Zapraszamy do zapoznania się z tekstem, w którym przedstawimy charakterystykę obu rodzajów wódki.
Wódka zbożowa, czyli bogata tradycja
Historia tego szlachetnego trunku sięga czasów starożytnych – już w dawnej Mezopotamii tworzono destylaty, wówczas o charakterze stricte leczniczym. Sztuka destylowania rozwinęła się na Półwyspie Arabskim, by stamtąd, w średniowieczu, trafić do Europy. Pierwsze wysokoprocentowe trunki tworzono z destylowanego wina, dlatego były to alkohole o owocowej bazie. Dopiero w XVI wieku pojawiły się pierwsze wzmianki o wódce zbożowej. Pszenica, żyto, owies czy jęczmień szybko stały się dominującymi w produkcji alkoholu surowcami. Dlaczego wódka zbożowa zyskała w tym okresie taką popularność?
Cóż, nie bez znaczenia pozostaje brak konkurencji – choć ziemniaki pojawiły się w Europie już w XVI wieku, to dopiero dwieście lat później zaczęto doceniać walory tej rośliny uprawnej. W międzyczasie to zboża były najważniejszym punktem w diecie ówczesnych Europejczyków. Nie powinno zatem dziwić, że używano ich także do produkcji alkoholu. Pszenica czy jęczmień były zdecydowanie tańsze i łatwiej dostępne, a w dodatku z surowców tych uzyskiwało się więcej trunku. Dlatego to właśnie zbożowe wódki uznaje się za najbardziej tradycyjne. Tego typu trunki charakteryzują się wyrazistym, intensywnie ostrym smakiem i gładką teksturą. Wykorzystanie poszczególnego rodzaju zboża skutkuje różnicami w smaku, które w większości przypadków zacierają się jednak pod wpływem procesu ratyfikacji.
Wódka ziemniaczana, czyli tania alternatywa?
Historia produkowanej z ziemniaków wódki rozpoczęła się nieco później, bowiem dopiero w XVIII wieku. Pierwsze wykonane z tego warzywa destylaty powstały na terenie ówczesnych Prus. Wyrób alkoholu z tych pochodzących z Południowej Ameryki bulw wymagał wdrożenia nowoczesnych technologii, gdyż z ziemniaków zwyczajnie nie dało się uzyskać potrzebnych do scukrzenia skrobi enzymów. Nowatorskie metody wkrótce udoskonalono i rozpowszechniono na terenie całej Europy, a ziemniaczana wódka szybko zyskała ogromną popularność. Ten niezwykle tani w porównaniu do zboża surowiec sprawił, że picie wysokoprocentowego alkoholu rozpowszechniło się także wśród biedniejszych klas społecznych. W XIX wieku produkcja wódki z ziemniaków drastycznie wzrosła, a przygotowany z tego warzywa destylat cieszył się ogromną popularnością jeszcze przez ponad sto lat. Zboże wróciło do łask dopiero w drugiej połowie XX wieku. W czym ziemniaczana wódka różni się od swojego „klasycznego” odpowiednika? Przede wszystkim – jej aromat uważany jest za łagodniejszy, głębszy i gładszy. Z tego też powodu trunek ten uznaje się za odpowiedni dla wszystkich osób, które tradycyjna wódka odstrasza swoim ostrym smakiem. Tego rodzaju wódka cieszy się powodzeniem także wśród osób uczulonych na gluten. Niestety, obecnie wyprodukowany z ziemniaków destylat jest nieco droższy od wysokoprocentowych alkoholi zbożowych – głównie dlatego, że z warzyw tych uzyskuje się znacznie mniej spirytusu.
Trunek ziemniaczany, czy zbożowy?
Czas odpowiedzieć na ważne pytanie – który rodzaj wódki wybrać? Cóż, to w dużej mierze kwestia osobistych preferencji. Wszystkim osobom, które wolą łagodniejsze, bardziej kremowe aromaty, z pewnością przypadnie do gustu trunek wykonany z ziemniaków. Z kolei fani szlachetnego, ostrego i wyrazistego smaku, powinni postawić na tradycyjną zbożową wódkę, taką jak DeLuxe Original. Ten powstały w wyniku aż siedmiokrotnej destylacji alkohol z pewnością zadowoli wszystkich miłośników pełnych, wyjątkowych doznań smakowych.
